کد مطلب:34096 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:149

از محمد تقی شوشتری، درگذشته به سال 1374، شمسی. علامه شوشتری از بزرگترین عالمان و محققان معاصر است. وی در سال 1320 قمری در نجف اشرف دیده به جهان گشود و در هفت سالگی همراه پدر خود به شوشتر آمد و به تحصیل علوم پرداخت و به درجه ی اجتهاد نائل شد. در سال 1314 شمسی به سبب اقدامات ضد اسلامی حكومت رضاخان به كربلا مهاجرت نمود و در سال 1321 شمسی به شوشتر بازگشت و به تدریس و تحقیق وارشاد و تالیف پرداخت.[1].

از جمله آثار اوست: تحقیق المسائل (شرح علی الروضه البهیه)، رساله سهو النبی (ص)،الرساله المبصره فی احوال ابی بصیر، شرح تنقیح المقال، قضاء امیرالمومنین علی بن ابی طالب (ع)، الارعبین حدیثا، جوامع احوال الائمه، الاوائل، البدائع، آیات بینات فی حقیقه بعض المنامات و الاخبار الدخیله.[2].

شرح علامه شوشتری بر نهج البلاغه (بهج الصباغه) شرحی موضوعی از نهج البلاغه است. وی تمام مباحث نهج البلاغه را در شصت موضوع سازمان داده،[3] و در ذیل هر یك از این موضوعات، به شرح مطالب پرداخته است. علامه شوشتری در مقدمه ی شرح خود به ایرادات شروح مشهور یعنی شرح ابن ابی الحدید، شرح ابن میثم و شر خوئی پرداخته و با ذكر نمونه هایی از اشتباهات فاحش آنها انگیزه ی خود را نوشتن شرحی جامع كه در بر گیرنده ی مباحث تاریخی، ادبی و روایات محم باشد و هر بحثی در جایگاه خود، به اندازه ی نیاز و به طور مستدل و با اسناد معتبر بیاید، مطرح نموده است.[4].

1. ن. ك: محمد جوادمغنیه، فی ظلال نهج البلاغه، الطبعه الاولی، دارالعلم للملایین، بیروت، 1972 م. ج 1، مقدمه، ص 12.
2. بهج الصباغه، ج 1، كلمه فی حیاه المولف، صص 11 -9.
3. نقباء البشر، ج 1، صص 266 -265، بهج الصباغه، ج 1، كلمه فی حیاه المولف، صص 12 -11.
4. ن. ك: بهج الصباغه، ج 1،مقدمه ی المولف، صص 31 -27.